سلام به همراهان و هنردوستان و تاریخ دوستان سایت بانو تی وی.در این پست می خواهیم در مورد هنرمندان مشهور سبک فوویسم صحبت کنیم .در ادامه ی این پست همراه ما باشید.

بیوگرافی هانری ماتیس

هانری ماتیس، پسر تاجران ثروتمند غلات، پیش از کشف هنر و ثبت نام در آکادمی جولیان و سپس مدرسه هنرهای زیبای پاریس، در دانشکده حقوق تحصیل کرد. از آن ریشه‌های محافظه‌کار، آزمایش‌های رادیکال رشد کرد، زیرا ماتیس با آثار ونسان ون گوگ و پست امپرسیونیست‌ها مواجه شد. ماتیس پس از سفری به جنوب فرانسه در سال 1904 که کیفیت نور خورشید او را خیره می کرد، زیبایی شناسی خود را به طور کامل تغییر داد.

در سال 1905 در پاریس، ماتیس آثار پر جنب و جوش و رنگ‌های غیرطبیعی را به نمایش گذاشت که توجه منتقدان را به خود جلب کرد، یکی از آنها او را به‌عنوان یک جانور وحشی نامید، و همچنین توجه هنرمندان و حامیان آوانگارد، مانند گرترود استاین نویسنده آمریکایی. این استاین بود که ماتیس را به پیکاسو - بزرگترین رقابت هنری قرن بیستم - معرفی کرد و شاهکار اولیه‌اش Le Bonheur de vivre، 1906 را که اکنون در بنیاد بارنز، فیلادلفیا است، به دست آورد.

در سال 1917، هنرمند به نیس نقل مکان کرد، جایی که نور و آب و هوا مطلوب بود. کارهای او از این دوره به اصطلاح ریویرا در دهه 1920 بر فضاهای داخلی و پرتره متمرکز بود، اگرچه ماتیس آثاری را در هر رسانه ای از لیتوگرافی گرفته تا مجسمه سازی خلق کرد. در دهه 1930 او به ونس نقل مکان کرد و در آنجا پنجره های شیشه ای و تزئینات Chapelle du Rosaire را ساخت.

بیوگرافی آندره دراین

آندره درن، نقاش و مجسمه‌ساز فرانسوی، یکی از چهره‌های برجسته آوانگارد در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود. اگرچه درین در زندگی حرفه ای بعدی خود به حس کلاسیک گرایی بازگشت، اما درین بیشتر به خاطر نقشش در توسعه فوویسم در کنار هانری ماتیس در سال های پس از پایان قرن شناخته می شود. بررسی او در مورد فرم های مسطح و رنگ های پر جنب و جوش امکان رهایی رنگ از نمایش تقلیدی موضوع را فراهم کرد. روش‌هایی که او در انتزاع مناظر و صحنه‌های فیگوریال خود بر رنگ به‌عنوان انتقال‌دهنده معنا در نوع خود تأکید داشت.

Dérain در سال 1880 در Chatou، Yvelines، فرانسه متولد شد، و از سنین جوانی به نقاشی علاقه نشان داد. او تحصیلات دوگانه را در اواخر نوجوانی خود ادامه داد، در آکادمی کامیلو در رشته مهندسی تحصیل کرد و زیر نظر اوژن کریر به نقاشی پرداخت، در حالی که با موریس دو ولامینک، نقاش فوویست، در استودیو مشترک بود.

Derain تابستان 1905 را در کنار ماتیس در روستای Collioure در جنوب فرانسه نقاشی کرد و مناظر روی آب را با رنگ‌های پررنگ و تقریبا اسیدی و رنگ آمیزی نسبتاً آزاد به تصویر کشید.

 این زوج آثار خود را از آن تابستان در سالن پاییز سال 1905 به نمایش گذاشتند، که باعث شد منتقد لوئی واکسل به تحقیرآمیز از آثار به عنوان Les Fauves یا «جانوران وحشی» یاد کند.

 با تحکیم جنبش، دیرین مأموریت های مهمی را انجام داد و حتی آزادانه تر آزمایش کرد و غنای رنگی فوویسم را با تکه تکه شدن پوینتیلیسم ترکیب کرد و به شیوه ای تا حدودی تقسیم گرایانه کار کرد. پس از آنکه فروشنده، دانیل هنری کان‌ویلر، آثاری را که در استودیوی دیرین در سال 1907 نگهداری می‌شد، خریداری کرد، هنرمند از نظر مالی مطمئن بود و می‌توانست علایق معاصر خود را به بدوی‌گرایی بپیوندد و شروع به آزمایش مجسمه‌سازی کرد. او در سال 1912 با گروه Der Blaue Reiter در آلمان و سال بعد در نمایشگاه Armory در نیویورک به نمایش گذاشت. پس از بسیج در طول جنگ جهانی اول، دیرین با علاقه‌ای دوباره به کلاسیک‌گرایی به نقاشی‌های خود نزدیک شد، نمایشگاه‌های بین‌المللی را به نمایش گذاشت و از سفارش‌های برجسته‌ای از جمله همکاری با سرگئی دیاگیلف برای La Boutique Fantasque در سال 1919 لذت برد. در طول جنگ جهانی دوم، کار او توسط آلمانی‌ها در فرانسه به دلیل تکیه بر کلاسیک گرایی که باعث طرد شدن دیرین و اتهامات همکاری با رژیم نازی پس از جنگ شد، اعلام شد.

میراث او بر هنرمندان بعدی قرن بیستم تأثیر زیادی گذاشت.

بیوگرافی رائول دوفی

نقاش رائول دوفی که در 3 ژوئن 1877 در لو هاور فرانسه به دنیا آمد، به عنوان یکی از پیروان فداکار فوویسم به یاد می‌آید، اگرچه او اغلب با هنرهای دیگر مانند سرامیک، نقاشی‌های دیواری و طراحی ملیله نیز کار می کرد. آموزش اولیه هنری دوفی زمانی آغاز شد که او در چندین کلاس شبانه که توسط مدرسه هنرهای زیبای پاریس ارائه می شد ثبت نام کرد. او متعاقباً بورسیه ای برای تحصیل تمام وقت در École Nationale Superieure des Beaux-Arts دریافت کرد، جایی که زیر نظر لئون بونات، نقاشی که آثارش بیشتر بین هنر آکادمیک و امپرسیونیسم قرار داشت، آموزش دید - و کارهای اولیه دوفی نیز در مدرسه به اشتراک گذاشت.

این هنرمند برای اولین بار با Les Fauves - گروهی از هنرمندان که طرفدار ترکیب‌بندی‌های نقاشی با لحن‌های پر جنب و جوش و احساسی بودند - هنگامی که از سالن مستقل سال 1905 بازدید کرد، معرفی شد. در آنجا او نقاشی های رنگارنگ هانری ماتیس و آندره دراین را به طور مستقیم تجربه کرد . از آن نقطه به بعد، دوفی به طور فعال شروع به ترکیب و بداهه نوازی با پالت رنگ فوویستی در این مناظر مدیترانه کرد.
در سرتاسر آثار او، استفاده مداوم و قدرتمندی از آبی، رنگ مورد علاقه‌اش وجود دارد، که دوفی زمانی در مورد آن اظهار داشت: «آبی تنها رنگی است که شخصیت خود را در تمام تن‌هایش حفظ می‌کند... همیشه آبی می‌ماند... در حالی که زرد سیاه می‌شود. در سایه های خود، و زمانی که روشن می شود محو می شود. قرمز وقتی تیره شود قهوه‌ای می‌شود و رقیق شدن با سفید دیگر قرمز نیست، بلکه رنگ دیگری است - صورتی.

گرچه فوویسم به‌عنوان یک جنبش بسیار ضعیف بود، و عمر نسبتاً کوتاهی داشت، نقاشی‌های دوفی در تمام دوران حرفه‌ای‌اش به طور مداوم مورد استقبال قرار گرفت. نصب او در بیست و ششمین بینال ونیز در سال 1952 جایزه بزرگ بین المللی نقاشی را برای او به ارمغان آورد. در سال 1953، تنها یک سال پس از موفقیتش در بینال، دوفی در زادگاهش فرانسه درگذشت. نقاشی‌های او توسط مجموعه‌های بین‌المللی متعددی جمع‌آوری شده‌اند که جذابیت زیبایی‌شناختی و همچنین اهمیت تاریخی هنرشان را نشان می‌دهد. آثار او در حال حاضر توسط موزه هنر مدرن نیویورک نگهداری می شود. موزه اورسای، پاریس؛ موزه ارمیتاژ، سنت پترزبورگ؛ و خیلی های دیگر.

بیوگرافی موریس دو ولامینک

موریس دو ولامینک نقاش فووییست از مادر فرانسوی و پدری فلاندری در سال 1876 در پاریس به دنیا آمد. او از جوانی شیفته رنگ بود و با وجود اینکه در برخی کلاس های طراحی ثبت نام کرد، تا حد زیادی خودآموخته بود و با افتخار سیستم آکادمی را رد می کرد. فعالیت هنری او در سن 23 سالگی، پس از یک برخورد تصادفی با نقاش آندره درین که دوست مادام العمر او شد، آغاز شد.
ولامینک سبک فوویستی از ضربات قلم موی کوتاه و متلاطم را پرورش داد که بر پویایی رنگی تأکید داشت و کاوش او در ماهیت رسا رنگ، او را در ردیف سایر فوویست ها از جمله دراین، هانری ماتیس و رائول دوفی قرار داد.

استفاده ونسان ون گوگ از رنگ، استفاده رسا از رنگ، و کاوش روانشناختی او در مورد نشیمنگاه‌هایش به‌طور محسوسی بر ولامینک تأثیرگذار بود.

 او تکنیک را آزمایش کرد، رنگ آمیخته‌نشده را مستقیماً از لوله روی بوم به کار برد، و به خارج از قراردادهای بازنمایی واقع‌گرایانه به نفع رهایی رنگ، گامی در توسعه هنر مدرن به سمت انتزاع، قدم برداشت. همانطور که محبوبیت فوویسم شروع به کاهش کرد، ولامینک پیکاسو و ظهور کوبیسم را به دلیل غلبه بر مدرنیسم با سردرگمی بیش از حد و غیر ضروری سرزنش کرد.

ولامینک قبل از اینکه نقاش شود، مشاغل دیگری را دنبال کرد، تا حد زیادی برای حفظ سایر منابع درآمد. هنگامی که فروشنده عمده آثار هنری در آن دوره، آمبرویز ولارد کل سهام نقاشی های ولامینک را در سال 1906 خریداری کرد، هنرمند سرانجام توانست خود را کاملاً وقف نقاشی کند. آثار او در مجموعه‌های دائمی موزه‌ها و گالری‌های بزرگ در سراسر جهان از جمله موزه هنر مدرن نیویورک گنجانده شده است.

بیوگرافی ژرژ روو

هر بحثی در مورد فووها شامل ژرژ روو می‌شود که شناخته‌شده‌ترین آثارش در کنار ماتیس و دیگران در سالن مشهور سال 1905 در پاریس به نمایش گذاشته شد، جایی که نقاشی‌های فوو آن‌ها منتقدان را با استفاده جسورانه‌شان از رنگ رسوا کردند. روو به شدت مذهبی بود، و ویژگی های فوویستی و اکسپرسیونیستی در آثار او به ملاحظات معاصر عرفان و معنویت گرایی اشاره می کند.

روو یکی از اعضای مؤسس سالن 1903 سالون d'Automne بود، اما هرگز رسماً در کنار جنبش‌های معاصر کار نکرد و در عوض، آزمایش‌های فرم و رنگ همکاران نقاش خود را در آن دوره ترکیب کرد. روو در پذیرش تغییرات اجتماعی - و به گفته او، اخلاقی - در شهرهای اروپای غربی که با صنعتی شدن آغاز شده بود، مردد بود. او در عوض به صحنه‌های کتاب مقدس، چهره‌های مسیح‌مانند و نمادگرایی مذهبی روی آورد، اما رویکرد نقاشی او به چنین چهره‌هایی عمیقاً در پالت‌های فوویستی و اکسپرسیونیستی، با تضادهای سنگین، تضادهای شدید و لحن‌های جواهر درخشان، نهفته بود.

او در سال 1871 در پاریس به دنیا آمد و در مدرسه هنرهای تزئینی و بعداً در مدرسه هنرهای زیبا زیر نظر نقاش سمبولیست خود گوستاو مورو تحصیل کرد. آثار او از جنگ جهانی اول به بعد به طور فزاینده‌ای مذهبی و اخلاق‌گرا شدند، و علاوه بر پرتره‌های اغراق‌آمیز، عجیب و غریب، تقریباً کاریکاتوری‌شده از دلقک‌ها، فاحشه‌ها، و چهره‌های نقاب‌دار که بین قربانی و تهدید در نوسان هستند، چهره‌های والای مسیح را به نمایش می‌گذارند.

قبل از مرگش در سال 1958، او 300 تابلوی نقاشی خود را سوزاند - و به شدت آثارش را که در دسترس کلکسیونرها هستند کاهش داد .

بیوگرافی آلبرت مارکت

نقاشی‌های آلبرت مارکته که بیشتر به خاطر مناظر آرام ساحلی و مناظر بندری شهرت دارد، فرمانی خیره‌کننده از نور، رنگ، حجم و فضا را نشان می‌دهد. مارکت که دوست همیشگی هانری ماتیس بود، در نقاشی به سبک فوویستی با استفاده از رنگ‌های رسا و ساده‌سازی رسمی به شهرت رسید. با این حال، در میان فاوها، او به خاطر پالت ظریف‌تری شناخته می‌شد، و مارکته در دوران بلوغ خود، رنگ خالص را به‌کلی به نفع زردهای خاکستری، بنفش و آبی کنار گذاشته بود.

مارکت در سال 1875 در بوردو فرانسه به دنیا آمد. او در سال 1890 به پاریس نقل مکان کرد تا در École des Arts Décoratifs شرکت کند و بعداً زیر نظر نقاش نمادگرا گوستاو مورو در École des Beaux-Arts تحصیل کند. در طول این مدت، مارکت با هانری ماتیس، که با او دوستی نزدیکی برقرار کرد، ملاقات کرد و در Salon des Indépendents به نمایش گذاشت. در کنار ماتیس، آندره دراین، ژرژ براک و دیگران، مارکت در سال 1905 در سالن d'Automne نمایشگاه هایی را به نمایش گذاشت، جایی که برای اولین بار اصطلاح "فووز" (جانوران وحشی) در آن ابداع شد.

اندکی پس از آن، مارکت سفرهای گسترده ای را در امتداد سواحل اروپا و شمال آفریقا آغاز کرد، جایی که نقاشی های او از بنادر و سواحل نرماندی، ونیز و الجزیره به سمت سبکی هماهنگ و طبیعت گرایانه تکامل یافت. مارکته در سال 1947 در لافرت سور سن در سن 71 سالگی درگذشت.

امروزه نقاشی‌های مارکته در مجموعه‌های دائمی موزه هنر مدرن نیویورک، موسسه هنر شیکاگو، گالری تیت در لندن، موزه اورسی در پاریس و موزه ارمیتاژ در سنت پترزبورگ نگهداری می‌شوند.