سلام به همراهان عزیز سایت هنری بانو تی وی.امروز در این پست می خوایم در مورد سبک آبستره برای شما صحبت کنیم.آیا آبستره فقط پخش رنگ های ساده ای است که میبینید؟

همانطور که همیشه اصرار داریم برای یک هنرمند واقعی شدن باید هنر رو عمیقا بشناسید و برای اینکه بتونید سبکتون رو در نقاشی انتخاب کنید و مسیر هنری درستی رو پیش برید باید سبک های مختلف نقاشی رو کامل و عمیق بشناسید.شناخت سبک های مختلف نقاشی به شما کمک میکنه سبک مورد نظرتون رو انتخاب کنید.

اکسپرسیونیسم ، سبک هنری که در آن هنرمند به دنبال به تصویر کشیدن نه واقعیت عینی بلکه احساسات و واکنش های ذهنی است که اشیا و رویدادها در شخص ایجاد می کنند.

هنرمند این هدف را از طریق تحریف ، اغراق ، بدوی گرایی و خیال پردازی و از طریق کاربرد زنده ، ناموزون ، خشن یا پویا عناصر رسمی به دست می آورد.

به معنای وسیع تر ، اکسپرسیونیسم یکی از جریان های اصلی هنر در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن 20 است ، و ویژگی بیان بسیار ذهنی ، شخصی و خود به خودی ، طیف گسترده ای از هنرمندان و جنبش های هنری مدرن است.

اکسپرسیونیسم همچنین می تواند به عنوان یک گرایش دائمی در هنر ژرمنیک و نوردیک حداقل از قرون وسطی اروپا ، به ویژه در زمان تغییرات اجتماعی یا بحران معنوی دیده شود ، و از این لحاظ معکوس گرایش های عقل گرایانه و کلاسیک سازی ایتالیا و بعد از فرانسه.

ادوارد مونک: جیغ

به طور دقیق تر ، اکسپرسیونیسم به عنوان یک سبک یا جنبش متمایز به تعدادی از هنرمندان آلمانی و همچنین اتریشی ها ، فرانسوی ها و روسی ها اشاره دارد که در سال های قبل از جنگ جهانی اول فعال شدند و در بیشتر دوره های جنگ بین الملل باقی ماندند.

تولد و تکامل

ریشه های مکتب اکسپرسیونیسم آلمان در آثار وینسنت ون گوگ ، ادوارد مونک و جیمز انسور نهفته بود که هرکدام در دوره 1885–1900 سبک نقاشی کاملاً شخصی را تکامل بخشیدند. این هنرمندان از امکانات بیانگر رنگ و خط برای کشف مضامین دراماتیک و پر از احساس ، برای انتقال خصوصیات ترس ، وحشت و گروتسک ، یا صرفاً جشن گرفتن طبیعت با شدت توهم استفاده کردند. آنها برای نشان دادن چشم اندازهای ذهنی یا حالات ذهنی بیشتر از نمایش واقعی طبیعت جدا شدند.

موج دوم و اصلی اکسپرسیونیسم در حدود سال 1905 آغاز شد ، زمانی که گروهی از هنرمندان آلمانی به رهبری ارنست لودویگ کرچنر انجمن آزاد خود را به نام Die Brücke ("پل") تشکیل دادند. این گروه شامل اریش هکل ، کارل اشمیت-روتلوف و فریتز بایل بود. این نقاشان علیه آنچه طبیعت گرایی سطحی امپرسیونیسم آکادمیک می دانستند شورش کردند.

آنها می خواستند هنر آلمان را با قوت معنوی كه احساس می كردند فاقد آن است ، دوباره ادا كنند و آنها سعی كردند این كار را از طریق یك بیان ابتدایی ، بسیار شخصی و خودجوش انجام دهند. به زودی اعضای اصلی Die Brücke با آلمانی ها Emil Nolde ، Max Pechstein و Otto Muller پیوستند.

اکسپرسیونیست ها تحت تأثیر پیشینیان خود در دهه 1890 قرار گرفتند و همچنین به منبت کاری روی چوب آفریقا و آثار هنرمندانی از قرون وسطی و رنسانس در اروپای شمالی مانند آلبرشت دورر ، ماتیاس گرونوالد و آلبرشت آلدورفر علاقه مند بودند. آنها همچنین از نئو امپرسیونیسم ، فاویسم و سایر جنبشهای اخیر آگاه بودند.

اکسپرسیونیست های آلمانی به زودی سبکی را توسعه دادند که به دلیل سخت گیری ، جسارت و شدت بصری قابل توجه بود. آنها از خطوط دندانه دار و تحریف شده استفاده می کردند. قلم مو خشن ، سریع و رنگ های تند و تیز برای به تصویر کشیدن صحنه های خیابان های شهری و سایر موضوعات معاصر در ترکیب های شلوغ و آشفته که به دلیل بی ثباتی و فضای بار عاطفی قابل توجه هستند. بسیاری از آثار آنها ابراز سرخوردگی ، اضطراب ، انزجار ، نارضایتی ، خشونت و به طور کلی نوعی شدت دیوانه وار احساس در پاسخ به زشتی ، ابتذال بی ادب و احتمالات و تضادهایی را که در زندگی مدرن تشخیص داده اند بیان می کند. هیزم های تراشکاری ، با تضادهای ضخیم نازک و تونالیته شدید ، یکی از رسانه های مورد علاقه اکسپرسیونیست های آلمان بود.

آثار هنرمندان Die Brücke باعث تحریک اکسپرسیونیسم در سایر مناطق اروپا شد.

ویژگی های هنر اکسپرسیونیسم چیست؟

ویژگی های اصلی اکسپرسیونیسم را بررسی کنید:

• استفاده از رنگهای شدید.
• ردیابی ضخیم و تحریف شده.
• روی جنبه های ذهنی تمرکز کنید.
• چشم انداز غم انگیز انسان.
• قرار گرفتن در سمت بدبینانه زندگی.
• تغییر شکل واقعیت جهان.
• بیان آزادی فردی.
• استفاده از سه بعدی در آثار.

چه کسی هنر اکسپرسیونیسم را آغاز کرد؟

اکسپرسیونیسم گرچه شامل هنرمندان و سبک های مختلف بود ، اولین بار در سال 1905 ظهور کرد ، زمانی که گروهی متشکل از چهار دانشجوی آلمانی معماری که می خواستند نقاش شوند - ارنست لودویگ کرچنر ، فریتز بلیل ، کارل اشمیت-روتلوف و اریش هکل - گروه Die Brücke ( پل) در شهر درسدن.

چرا اثر هنری جیغ  اکسپرسیونیسم است؟

جیغ (1893) شکل گیری جیغ هنگام پیاده روی در امتداد پلی مشرف به اسلو به هنرمند پیشنهاد شد. همانطور که مونک یادآوری می کند ، "آسمان مانند خون قرمز شد. نمایش واکنش احساسی هنرمند به یک صحنه ، اساس تفسیرهای هنری اکسپرسیونیست ها را تشکیل می دهد.

چه چیزی باعث اکسپرسیونیسم شد؟

اکسپرسیونیسم آلمان در نتیجه واکنش نسل جوان در برابر فرهنگ بورژوازی آلمان در این دوره زمانی شکل گرفت. اهمیت بیان آلمان در ماهیت زودگذر آن است. این جنبش به طور کلی انتقالی بود و منعکس کننده فرهنگ آلمان در آن لحظه تغییر بود.

اکسپرسیونیسم چه واکنشی داشت؟

اکسپرسیونیسم جنبشی آوانگارد بود که در آغاز قرن 20 در آلمان شکل گرفت. اکسپرسیونیسم به عنوان واکنشی در برابر امپرسیونیسم و هنر آکادمیک به هنری گفته می شود که در آن بازنمایی واقعیت عینی نیست بلکه برای بیان احساسات درونی هنرمند تحریف می شود.

اکسپرسیونیسم انتزاعی

در دهه های 1940 و 1950 نقاشان آمریکایی مانند جکسون پولاک ، مارک روتکو و ویلم دی کونینگ روش جدیدی را برای نقاشی ایجاد کردند که با مارک گذاری حرکتی و تأثیر خودبه خودی مشخص می شود. احتمالاً تأثیرگذارترین منتقد هنری در قرن بیستم ، کلمنت گرینبرگ ، که بر اهمیت خصوصیات رسمی هنر - مانند رنگ ، خط و فضا - بر موضوع یا مفهوم تأکید داشت ، مورد حمایت قرار گرفت.

هنرمندان برجسته ی سبک اکسپرسیونیسم

وینسنت ون گوگ

البته ما باید کارها را با ونسان ون گوگ شروع کنیم. مسلما مشهورترین هنرمند قرن نوزدهم ، زندگی ون گوگ یک زندگی لذت و ناامیدی است. قلم موی رسا وی که مناظر و صحنه های شبانه را در بر گرفته است ، قطعاً در میان آثار هنرمندان اکسپرسیونیست جانشین وی احساس می شود.

ادوارد مونک

جیغ برای توجیه درج ادوارد مونک در چنین لیستی نیازی به گفتن چیزهای دیگری نیست. در قطعه 1893 او ، احساس وهم انگیز اسیر شده از بوم فراتر رفته و بیننده را در دنیای مونک قرار می دهد. اکسپرسیونیسم هرچه سرزنده باشد ، این برداشت جدا و ناآرام از جهان درک شده است که به سبک خود لبه می بخشد. مونک به هنرمندان دید جدیدی در مورد چگونگی ترسیم ذهنیت شخص بر روی بوم داد.

فرانسیس بیکن

پرتره های تحریف شده Francis Bacon باعث ایجاد انگیزه برای دیدن می شوند. آثار هنری کابوس او نتیجه تلاش بیکن برای انتقال زخم ها و آسیب های جامعه بهبود یافته از جنگ جهانی دوم بود. تصویر شوم بیکن از چهره انسان ، همانطور که در مجموعه "پاپ های جیغ" دیده می شود ، شاید تصویری از جنبه نگران کننده همه چیز باشد که از نظر ما قابل اعتماد است.

ویکتور شلگ

ویکتور شلگ یک هنرمند سینگولارت است که آثار او "توسط احساسات و انرژی هدایت می شوند". این هنرمند روسی به دنبال این است که در موضوعاتی مانند انطباق در جامعه پیرامون خود فرو رود. نتیجه آن قطعات فریبنده ای است که تماشاگر را به بررسی آثار هنری دعوت می کند تا احساسات منتقل شده را درک کند.

واسیلی کاندینسکی

واسیلی كاندینسكی متولد 1866 ، هنر انتزاعی پیشگام بود. آثار اکسپرسیونیستی او رویایی است ، با رنگهای روشن بیننده را قادر می سازد تا در این تصاویر پیچیده گم شود. این استفاده برانگیز از رنگ و فرم با این عقیده وی که هنر کیفیتی متعالی دارد و منتظر است تا توسط بیننده کشف شود ارتباط داشت.

ارنست لودویگ کرچنر

آثار ارنست لودویگ کرچنر از نظر لحن سورئال بودند و شخصیت هایی را در دنیایی از ناامیدی و گیجی به تصویر می کشیدند. بعنوان مردی که زندگی خود را با افسردگی درگیر هر حرکت خود می کرد ، جای تعجب نیست که این حس سردرگمی در آثار او بسیار بی وقفه باشد.

ولفگانگ نویمان

وولگانگ نویمان یک نقاش سینگولارت است که آثارش سنت بزرگ اکسپرسیونیسم آلمان را ادامه می دهد. هدف او با آثارش خلق جهانهایی سورئال و کابوس است ، زیرا شخصیتهای پوچ که در پس زمینه های عرفانی فرو رفته اند بیننده را با ناراحتی پر می کنند.

اگون شیله

اگن شیله اکسپرسیونیست اتریشی بود که از نظر محتوای آثار او سازش ناپذیر بود. چهره های انسانی مخدوش و تحریف شده در آثار Schiele با موضوعی وابسته به عشق شهوانی کاملاً منظم بازی می کنند. کارهای او وهم آور و نگران کننده بودند اما این عنصر باعث شد مطالب وی بسیار گیرا باشد.

فرانتس مارک

فرانتس مارک چهره مهمی در اکسپرسیونیسم آلمان است. این هنرمند به گونه ای با واقعیت برخورد کرد که به نظر می رسد بسیار گرمتر از برخی از همتایان اکسپرسیونیست خود باشد. آثار او رنگهای روشن با حیوانات آزاد در مناطق فنی را نشان می دهد. دقیقاً مانند كاندینسكی ، مارك امیدوار بود كه از طریق قطعات چشم نواز خود واكنش معنوی در بیننده ایجاد كند.

مایکل رامسوئر

مایکل رامسوئر یک هنرمند معاصر آلمانی است که سبک اثیری او باعث می شود بیننده با تعبیر خاص خود جای خالی را پر کند. حرکت قلم موی شکل باعث می شود که چهره ها از منظره ای که آنها را احاطه کرده است ، بیرون بیایند. از نظر مایکل و مطابق با اصول اکسپرسیونیسم ، او معتقد است که "نقاشی نوعی زبان است که می توانید با آن در سطح ناخودآگاه ارتباط برقرار کنید".