پرکننده های پوست در برابر چربی پیوند: بهترین حالت برای شما چیست؟
جوان سازی و کانتورینگ صورت با استفاده از پرکننده های پوستی و انتقال چربی اتولوگ امکان پذیر است. بنابراین ، کدام محلول تزریقی برای شما بهتر است؟ آیا تزریق چربی برای صورت بهتر است یا تزریق ژل ؟
به احتمال زیاد با ایده پرکننده های پوستی آشنا هستید. با نوروتوکسین هایی مانند بوتاکس که با فلج کردن عضله مسئول حرکت ، موقتاً باعث کاهش خطوط و چین و چروک ها نمی شود اشتباه گرفته شود ، از پرکننده ها برای جمع کردن صورت با بازیابی حجم در مناطقی که علائم پیری یا تغییر شکل وجود داشته ، استفاده می شود .
بسته به نوع پرکننده مورد استفاده ، ممکن است تزریق به دفعات هر شش ماه یکبار مورد نیاز باشد. برای بیمارانی که به دنبال یک راه حل طولانی تر هستند که از یک ماده خارجی نباشد ، پیوند چربی جوان سازی صورت را بدون خطر انجام می دهد.
بنابراین ، جوانب مثبت و منفی هر روش چیست؟ و کدام یک ممکن است برای شما بهترین گزینه باشد؟

پرکننده های پوستی یا ژل چیست؟

پرکننده های پوستی یا همان فیلرهایی که به طور معمول شناخته می شوند ، موادی هستند که برای بازگرداندن حجم یا تغییر شکل یک ناحیه خاص به پوست تزریق می شوند. ژل ها یا پرکننده ها به هیچ روش جراحی احتیاج ندارند و شما فقط می توانید وارد عمل شوید و این ماده با آمپول به قسمت مورد نظر تزریق می شود و اگر نتایج را دوست ندارید یا واکنشی غیرمعمول دارید ، می توان آن را حذف کرد.
برای تولید چند ماده پرکننده ، از اسید هیالورونیک (HA) ، هیدروکسیلاپاتیت کلسیم (CaHA) و اسید پلی-ال-لاکتیک (PLLA) ساخته شده است ، ماندگاری های مختلفی دارند. در حالی که پرکننده های HA مانند Juvederm و Restylane باید هر شش تا 12 ماه تمدید شوند ، گزینه های نیمه دائمی مانند Sculptra یک پرکننده  Radiesse  برای بیش از دو سال یا بیشتر نتیجه دهد.

ژل ها یا پرکننده ها برای چه استفاده می شوند؟

از مواد پر کننده برای جوان سازی مناطقی از صورت که به دلیل روند طبیعی پیری حجم خود را از دست داده اند ، استفاده می شود. از پرکننده ای که معمولاً برای پر کردن لب ها ، حجم دادن به گونه ها و به حداقل رساندن ظاهر کیسه های زیر چشم استفاده می شود ، می تواند برای اصلاح شکل بینی (جراحی زیبایی بینی مایع) و تعریف خط فک استفاده شود. برای بیماران مبتلا به زخم آتروفیک ، ممکن است مقدار کمی ماده پرکننده تزریق شود تا پوست صاف شود.

روند بهبود بعد از تزریق ژل چگونه است؟

زمان خرابی بعد از پرکننده حداقل است. فعالیت طبیعی را می توان بلافاصله از سر گرفت (اگرچه ممکن است به شما گفته شود که 24 ساعت از تمرینات ورزشی خودداری کنید). بیماران غالباً می توانند در طول استراحت ناهار خود برنامه ریزی کنند ، اما باید توجه داشت که تورم و کبودی در محل تزریق امکان پذیر است و معمولاً طی پنج تا هفت روز برطرف می شود. برخلاف تزریق نوروتوکسین که شروع آن یک هفته یا بیشتر طول می کشد ، نتایج پرکننده فوری است.

تزریق چربی صورت چیست؟

تزریق چربی صورت که به عنوان لیپواژکشن و انتقال چربی اتولوگ نیز شناخته می شود ، جایگزینی برای پرکننده پوست است. پیوند چربی به جای تزریق ماده مصنوعی و ژل به صورت ، شامل تزریق سلول های چربی خود بیمار به قسمت هایی از صورت است که علائم پیری را نشان می دهد. به همین ترتیب ، هیچ گونه خطر دفع پیوند از بدن شما وجود ندارد.

برخلاف غیرمستقیم بودن مواد پرکننده ، نتایج نهایی پیوند چربی می تواند سه تا شش ماه طول بکشد تا خود را نشان دهد. این مدت زمانی است که طول می کشد تا پیوند در محل جدید خود مستقر شود. در طی آن زمان ، بدن مجدداً درصدی از چربی (30 تا 50 درصد) تزریق شده را جذب می کند ، به همین دلیل است که پزشکان اغلت مناطق مورد نیاز برای تزریق را با چربی کاملا پر می کنند . پس از اتمام فرآیند ، پیوند دائمی است ، گرچه ممکن است روش های تجدید نظر در پایین خط در نظر گرفته شود.

تزریق چربی برای چه کاری استفاده می شود؟

از پیوند چربی برای جوان سازی صورت ، از جمله حجم دادن به گونه ها ، حجم دادن به لب ها ، پر شدن ناحیه زیر چشم ، تغییر شکل بینی ، تعریف فک و حتی تقویت سینه ها استفاده می شود.

روند بهبود تزریق چربی چگونه است؟

تزریق چربی یک فرآیند دو بخشی است. ابتدا سلول های چربی باید با جراحی از یک قسمت از بدن جدا شوند ، و سپس آنها را خالص کرد و سپس به صورت تزریق کرد. چربی به طور کلی از لگن ، ران یا معده جمع می شود. هر دوی این روش ها می توانند به صورت جراحی سرپایی تحت بی حسی موضعی انجام شوند .
کبودی و تورم در هر دو قسمت از بدن که چربی برداشته شده و چربی تزریق شده ایجاد می شود.هر دو روش تزریق ژل و چربی حداقل درد و ناراحتی در هنگام تزریق دارند که به راحتی با ژل موضعی بی حس کننده قابل کنترل است. ممکن است با انتقال چربی برای چند روز کمی تورم داشته باشید ، و هر دو روش می تواند منجر به کبودی خفیف شود.

کدام روش برای هر ناحیه صورت بهتر است؟

اینکه کدام یک برای شما بهتر است به این بستگی دارد که برای کدام قسمت از صورت می خواهید آن را استفاده کنید.
انتخاب مناطقی که به درمان نیاز دارند و کدام روش درمانی برای این کار بهتر جواب می دهد ، برای داشتن طبیعی ترین نتایج ممکن بسیار مهم است.

چشم و قسمت فوقانی چشم

پوست صورت از پوست بدن نازک تر است و پوست اطراف چشم لطیف ترین پوست است. این بافت های نازک به راحتی در طی زمان تخریب می شوند و آسیب می بینند.
برخی از شایع ترین نگرانی های پیری در قسمت فوقانی صورت عبارتند از:

• خطوط یا چین و چروک های دور چشم
• ظاهری توخالی یا فرو رفته در اطراف چشم
• چین های عمیق در سراسر پیشانی
• خطوط بین ابروها یا همان خطوط اخم

پرکننده ها با صاف کردن خطوط و چین و چروک در ناحیه چشم بسیار موثر هستند. ثابت شده است که انتقال چربی ، به ویژه برای بازگرداندن حجم از دست رفته برای جوان سازی ، موثرتر است.

گونه ها و قسمت میانی صورت

با افزایش سن گونه ها حجم خود را از دست می دهند و کاهش قابل توجه حجم می تواند ظاهری خسته کننده و ناسالم ایجاد کند.

انتقال چربی می تواند برای بازگرداندن مقداری از این حجم از دست رفته مفید باشد. ممکن است به درمان های متعدد نیاز باشد ، زیرا مقداری از چربی که در ابتدا منتقل می شود توسط بدن دوباره جذب می شود ، اما با پایان یافتن جذب اولیه ، چربی باقی مانده به طور دائمی در آنجا می ماند.
از ژل ها برای پر كردن حفره های گونه طراحی شده است. نتایج حاصل از درمان تا دو سال طول می کشد ، زیرا اسید هیالورونیک تولید کلاژن خود پوست را با گذشت زمان افزایش می دهد.

اطراف دهان

لب ها و سایر نواحی اطراف دهان در حین صحبت کردن و جویدن و خندیدن مدام در حال حرکت هستند.بنابراین این منطقه در معرض چین و چروک و خطوط ریز است. خطوط عمیق اطراف دهان و بینی معروف به چین های بینی ظاهری پیر و خسته ایجاد می کنند.

لب ها نیز با افزایش سن حجم خود را از دست می دهند و لاغر می شوند و در پوست اطراف لب اغلب خطوط عمودی ظریف ایجاد می شود ، به خصوص برای کسانی که سیگار می کشند.

انتقال چربی می تواند در پر شدن لب ها بسیار موثر باشد. خطر رد شدن ندارد زیرا از چربی خود بیمار برای تقویت استفاده می کند و این روش یک اثر ظریف و در عین حال قابل توجه را ایجاد می کند.
پرکننده ها همچنین برای صاف کردن پوست اطراف دهان و لب ها مفید هستند و یک اثر جوان کننده قوی ایجاد می کنند که در بقیه صورت طنین انداز می شود.

تزریق چربی به صورت چه بدی هایی ممکن است داشته باشد؟

آماده سازی بافت چربی قبل از انتقال ، در مقایسه با پرکننده های پوستی ، که از قبل بسته بندی شده اند ، زمان بر است.
ماندگاری بیشتر پرکننده های پوستی  و هزینه انتقال چربی بیشتر است.

برای بزرگ شدن ، ممکن است به چندین جلسه نیاز داشته باشید تا به اندازه مورد دلخواه سینه یا باسن خود برسید.
این سه مورد مثبت و منفی برای ارزیابی هنگام انتقال چربی هستند. اگر می خواهید روی موارد منحصر به فرد خود تمرکز کنید ، لطفا با جراح زیبایی پلاستیک خود مشورت کنید.

خطرات و عوارض تزریق چربی چیست؟

خطرات و عوارض احتمالی جراحی موضوعی است که باید در طول مشاوره درباره آن بحث کنید. خطرات در بیشتر جراحی ها مشابه است. برخی از عوارض احتمالی همه جراحی ها عبارتند از:
واکنش نامطلوب به بیهوشی
هماتوم یا سروما (تجمع خون یا مایعات در زیر پوست که ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشد)

• عفونت
• تغییر در احساس
• جای زخم
• واکنش های آلرژیک
• آسیب به سازه های زیرین

نتایج نامطلوبی که ممکن است به مراحل اضافی نیاز داشته باشد.

خطرات و عوارض احتمالی چیست؟

جراحی مدرن به طور کلی ایمن است اما احتمال بروز خطرات و عوارض را دارد. اگر تعداد زیادی از نواحی بدن به طور همزمان درمان شوند یا اندازه های بزرگ مناطق تحت عمل جراحی تزریق چربی افزایش یابد.
برخی از عوارض و خطرات احتمالی مرتبط با تزریق چربی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
عوارض ناشی از تزریق مایع بیهوشی می تواند شامل سمیت لیگنوکائین (اگر محتوای لیگنوکائین محلول بیش از حد باشد) یا جمع آوری مایعات در ریه ها (در صورت تزریق بیش از حد مایعات). این می تواند با حجم زیادی از تزریق چربی رخ دهد.

• از دست دادن بیش از حد مایعات ، که می تواند منجر به شوک شود (با حجم زیادی از تزریق چربی)
• تجمع مایعات
• عفونتی که در بافت های چرب ایجاد می شود. این می تواند یک عارضه جدی باشد و درمان آن دشوار است
• تاخیر در بهبودی
• سوختگی اصطکاکی یا آسیب دیگر به پوست یا اعصاب
• سطح پوست نامنظم ، خطوط ناهموار یا موج دار
• سطح نامتقارن یا "گشاد" پوست
• تغییر در احساس یا بی حسی پوست
• تغییر رنگدانه های پوست ، تغییر رنگ پوست یا تورم
• اسکار غیر قابل قبول
• آسیب به ساختارهای عمیق تر مانند اعصاب ، رگ های خونی ، عضلات ، ریه ها و اندام های شکمی
• درد ، که ممکن است ادامه داشته باشد
• واکنش های دارویی آلرژیک
• تشکیل لخته های خون یا لخته های چربی ، که ممکن است به ریه ها مهاجرت کنند.
• تورم مداوم در پاها
• ترومبوز ورید عمقی ، عوارض قلبی و ریوی